Al veertig jaar maken de mensen achter Van der Heden Internationaal Rouwvervoer repatriëring mogelijk. Het overbrengen van de overledene, van en naar Nederland is hun dagelijks – maar altijd bijzonder – werk, waar veel over te vertellen is. Als eerste komt de man van het eerste uur aan het woord. Leen van der Heden.
‘Waar ik enorm trots op ben’
Leen groeit op in Leiderdorp. Zijn vader zit in de boter- en kaashandel en zijn opa heeft een boerderij. Na de roerige oorlogsjaren rondt hij op z’n zestien de Ambachtsschool af. Zijn grootste wens is om piloot te worden.
De militaire dienst die Leen moet vervullen, blijkt hem niet op het lijf te zijn geschreven. Met wat omwegen komt hij uiteindelijk bij de chauffeursopleiding. Een goede keuze om de diensttijd door te komen en ideaal voor Leen, die met zijn eigen auto al heel jong aan zijn zelfstandigheid bouwt.
Leens eerste baan is bij een garagebedrijf in Voorschoten. In z’n vrije tijd bestiert hij zijn eigen rijschool. Op een gegeven moment komt Leen in aanraking met een lokale begrafenisondernemer die hem vraagt als uitvaartleider. Hij kan bovendien als chauffeur uitstekend bijspringen. En hij kan dankzij zijn jeugdjaren op de boerderij ook uitstekend met de paardenkoets in de rouwstoet overweg.
Min of meer toevallig komt Leen op het spoor voor zijn eerste opdracht. Er is een overledene op de grens van België en Frankrijk en het ophalen wil bepaald niet vlotten. “Laat maar zitten, die ga ik wel halen”, zegt Leen. En al snel daarna wordt hem gevraagd om voor een rouwvervoer op-en-neer naar Italië te rijden.
Leen ziet het overbrengen als een taak, als een beroep en ook als een speciale onderneming. Hij start in 1979 met zijn bedrijf Van der Heden I.R.U., ‘Internationaal Rouwvervoer en Uitvaartverzorging’.
“Zeker in de beginjaren was het helemaal niet vanzelfsprekend om een opdracht te krijgen. En het was ook wel avontuurlijk: faxen kon nog nauwelijks, er was geen tom-tom en de euro en de autotelefoon moesten nog komen. Daarbij moet je weten, spreek ik alleen Nederlands en een woordje Haags”, lacht hij. Met een zak kleingeld rijdt hij door Europa, van pomp naar wegrestaurant om te kunnen bellen.
Maar Leen timmert aan de weg en komt wereldwijd meer en meer in contact met vakgenoten, overheidsfunctionarissen, alarmcentrales en verzekeraars. Zijn werk blijft niet onopgemerkt en zijn bedrijf wordt een begrip. Ook zet Leen zich met hart en ziel in voor de branche en is hij een van de oprichters en bestuurders van de VTU, de Vakorganisatie van Toeleveranciers van de Uitvaartbranche.
Zijn droom om piloot te worden, wordt in die jaren deels vervuld, want Leen behaalde zijn brevet als sportvlieger.
Leen denkt er aan om rond zijn 60e afscheid te nemen van het vak. Het familiebedrijf Van Vuure, met een grote staat van dienst in de regio Het Gooi, onderhoudt al jaren persoonlijk contact met Leen en daarmee kan het bedrijf voortgezet worden.
En zo gaat na een goede samenwerking en een overgangsperiode van enkele jaren Van der Heden I.R.U. verder onder aanvoering van Dirk van Vuure Jr. en zijn team. De naam blijft ongewijzigd Van der Heden.
Leen heeft tot voor kort nog verschillende bestuursfuncties verricht. Nu is hij nog actief in de kerk en bezig met zijn kinderen en kleinkinderen. Met een koffervol anekdotes over het vak. Maar vooral liefdevolle herinneringen aan de tijd waarin hij altijd kon rekenen op zijn vrouw.
Dirk en Leen spreken elkaar nog regelmatig en zoeken elkaar graag op om over het werk te praten. Leen pakt zijn tablet en zegt: “Ik noteer even iets voor mijn volgende afspraak. Want, natuurlijk kijk ik nog wel een heel klein beetje mee op kantoor in Hilversum hoor, we kennen elkaar zo goed. Het zijn stuk voor stuk vakmensen en daar ben ik enorm trots op.”
Rijswijk, 2019
